گفتگویی به مناسبت زادروز منوچهر اسماعیلی منتشر شد
منوچهر اسماعیلی معتقد است مسعود کیمیایی وقتی وارد سینما شد پر از نوآوری بود و حتی امروز هم با یک تلنگر میتوان او را به ۴۰ سال پیش برگرداند. به گزارش سنترسینماپرس به نقل از روابط عمومی موزه سینما، منوچهر اسماعیلی دوبلور و مدیر دوبلاژ در ابتدای تاریخ شفاهی اش که در زادروزش برای اولین
منوچهر اسماعیلی معتقد است مسعود کیمیایی وقتی وارد سینما شد پر از نوآوری بود و حتی امروز هم با یک تلنگر میتوان او را به ۴۰ سال پیش برگرداند.
وی ادامه داد: در نوجوانی چندسالی به خاطر کار پدرم به اهواز رفتیم و در همان سالها بود که علاقه من به سینما با رفتن به سینما کم کم تبدیل به یک عشق و آرزو شد و برای اینکه از دایره سینما دور نمانم به سینما اهواز میرفتم و فیلم میدیدم. یادم می آید روزی دیدم بر روی شیشه سینما آگهی استخدام یک خطاط را داده بود که امتحان دادم و قبول شدم و ماهی ۶۰ تومن حقوق برایم درنظر گرفتند که نصف حقوق پدرم در اهواز بود.
وی یادآور شد: یادم میآید در فیلم خارجی «دروازه پاریس» زنده یاد علی کسمایی نقش بسیار سختی را به من داد که یادش بخیر پرویز دوایی هم مطلب خوبی درباره آن فیلم و دوبله من در مجله فردوسی نوشته بود.
وی درباره همکاریاش با مسعود کیمیایی نیز توضیح داد: همکاری با مسعود کیمیایی همیشه موجب میشد تا همه عوامل و من به عنوان دوبلور که قرار بود در فیلم با او کار کنم، حس کنم تنها نیستم زیرا با همه عوامل بسیار خودمانی و راحت بود و این همخوانی برای ما بسیار خوب بود. زمانی که کیمیایی وارد سینما شد پر از نوآوری بود و من معتقدم حتی امروز هم با یک تلنگر میتوان او را به ۴۰ سال پیش برگرداند. همچنین ناصر تقوایی که سکوت و بی سر و صدا بودنش نشانه تمام شدنش نیست و به جای اینکه بگوییم آتش زیر خاکستر است بهتر است بگوییم کبریت زیر خاکستر است که با آثار خوبش همه جا را به آتش میکشد.
وی در پایان یادآور شد: از نظر من فیلمسازی ناصر تقوایی و علی حاتمی نقطه عطف سینما و البته ذائقه شخصی من هم هستند.
موزه سینمای ایران به عنوان مجموعه ای فرهنگی و تاریخی که روایتگر سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف میداند نظرات و دیدگاههای سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع آوری کرده تا نسلهای آینده با نگاه و مسیر زندگی و نحوه خلق وشکل گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند . انتشار این مطالب به معنای تایید و یا رد نظر اشخاص نیست و صرفا جنبه پژوهشی و ضبط تاریخ شفاهی داشته وهدف پرداختن به سرگذشت و تاریخ سینمای ایران است.
منبع : مهر